وقتی حرف از ازدواج معلولین به میان می آید بیشتر افراد سالم بدین نظر هستند که آدم های معلول هم می توانند ازدواج کنند اما نه با افراد سالم بلکه یک فرد معلول باید با آدمی مثل خود ازدواج کند.

صبریه (ا) از ناحیه پا معلول است. وی با مردی که اوهم چنان از ناحیه پا معلولیت دارد عروسی کرده است. خانم صبریه قبلا با خانواده و اطرافیان خود مشکلات زیادی داشته است، اما اکنون زندگی ایی مملو از خوشی و محبت را در کنار همسرش سپری می کند. او باور دارد که زندگی اش بعد از ازدواج تغیر مثبت نموده و بهتر شده است.

خانم  ثنا (م) خودش معلول نیست ولی همدم و همدل و یاور بسیار خوب شوهر معلول خود است. ثنا  از زندگی با شوهر خود راضی است و باور دارد که معلولیت به معنی محدودیت نیست.

او می گوید: ” تمام معیار هایی را که یک مرد خوب دارد همه آنها را در وجود عبدالعلی (ب) دیده است.”

نبود یک عضو وجود انسان مشکل آفرین است ولی خانم ثنا با استقامت و برده باری و دنیایی پر از محبت از شوهر خود مواظبت می کند.

عبدالعلی (ب) مسئول یکی از نهادهای معلولین درهرات است. وقتی از او در مورد ازدواج شان پرسیدم چشمانش که نور امید درآن درخشش می کرد اشک آلود شد و گفت: “هر وقتی که محبت و ایثار خانم ام را نسبت به خودم می بینم خیلی خوشحال می شوم ولی از اینکه نمی توانم به او کمک کنم گاهگاه با خودم اشک می ریزم.”

“ازدواج مساله ای است که معلول و غیر معلول نمی شناسد. ازدواج یکی از مهم ترین دغدغه های معلولین می باشد.” این سخنان بانو سوسن (ص) مسؤول بخش معلولین کمیسیون حقوق بشر در هرات است. بانو (ص) به توانایی معلولین به خصوص زنان معلول اشاره می کند و می گوید:

” با آنکه خودش نیز معلول است تمام مسئولیت های زندگی که مربوط یک زن است را به خوبی به پیش می برد.”

ازداوج به عنوان رهایی از تنهایی و رفع نیازهای روحی و جسمی برای معلولین دارای اهمیت بسیار زیاد است. برای ایجاد سهولت در این امرمهم به توجه و حمایت بیشتر دولت نیازمند هستیم.

نویسنده: ستوری ” ک”

Storay K. — Marriage among disabled people in Herat

Photo: UK Department of International Development