خاطرات من از ماه مبارک رمضان
صنف اول مکتب بودم وهفت سالم بود تقریبا یک ماه پیش با شور و شوق منتظر ماه رمضان می بودم.
شادمانی
چه زیبا صبحی به من گفت سلام
بگفتم برایش علیکم سلام
شب بی سحر
نه عشقی بر دلم مانده
نه رویایی بسر دارم
نه می مانم نمی دانم
آدم نما
قطره‌ی اشکی شدم روزیکه دیدم من ترا
خفته در خون بودی وافتاده زیر دست وپا
!کنارم بمان
هرچه زیبا به من جلوه کند
چشم های فریبنده ی او
من فریبش نخورم.
!نوروز و میله های نوروزی
انسان از نخستین ادوار زندگی اجتماعی متوجه بازگشت و تكرار فصول شد. نیاز به دانستن زمان كاشت وبرداشت، تقویم دهقانی وزراعتی را به وجود آورد كه زمان يخ‌بندان وموسم شکوفه‌ها را از يکديگر جدا می‌کرد.
…برادرم می گفت: دوچرخه سواری نکن، آبروی من می ریزد
زندگی آب جاریست. لحظه هاست که مانند آب روان میروند وپشت خود را نگاه نمی کنند.
کودک فقیر
نیمه روز زمستانی بود.
ازدواج نا تمام
رویا دراوج جوانی خود را پیر و فرسوده و با روحیهای ضعیف تصورمیکرد.